Fascynująca, pełna wzruszeń i niespodziewanych zwrotów akcji powieść o miłości, zdradzie, zazdrościi poświeceniu. Brwinów lata 30. XX w. Dwie siostry, pochodzące z arystokratycznego rodu, zakochują się w jednym mężczyźnie. Kiedy wybucha wojna i jedna z sióstr, Mania, zostaje uznana za zmarłą, druga, Helena, staje z ukochanym na ślubnym kobiercu. Okazuje się, że i jej nie dane będzie wypowiedzieć sakramentalnego ,,tak". Wprost spod ołtarza gestapo wyprowadza ją do bram piekieł. Więzienie na Pawiaku to dopiero początek. Helena, posiadająca niemieckie korzenie, trafia do Lebensborn, fabryki ludzi doskonałych. Tam, zdławiona przez okrutny nazistowski system, przeznaczona zostanie do urodzenia wartościowej krwi Aryjczyka. Jednak los stawia na jej drodze Hansa, szlachetnego człowieka, ubranego w mundur wroga. Wbrew logice serca tych dwojga zaczynają szybciej bić na swój widok. Czy jest możliwe zbudowanie uczucia w takim miejscu i czasie? Jak potoczą się losy Heleny? Czy powrót przedwojennego narzeczonego przekreśli jej uczucie do Hansa? A może powojenne lata obnażą skrywane dotąd rodzinne tajemnice? Maria Kocot - doktor nauk ekonomicznych, pisarka, poetka, wykładowca Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, szczęśliwa żona i matka trójki dzieci. Mówią o niej ,,współczesnyczłowiek renesansu" - interesuje się problemami ekonomii, zafascynowana historią, rozkochana w literaturze pięknej. Debiutancką książką Popiół i róże zdobyła serca Czytelników.

Konstancja Radolińska, młoda Polka podróżująca po Europie, płynie do Neapolu na spotkanie ze swym prawie narzeczonym, Janem Morawskim, bohaterem Zbrodni w błękicie. Mężczyzna jednak w ostatniej chwili zmienia plany i rozżalona dziewczyna zaczyna podejrzewać, że Janowi na niej nie zależy. Przypadkowo Konstancja wpada na trop spisku anarchistycznego, którego pierwszym aktem był udany zamach na króla Włoch. Bez wahania postanawia rozwikłać tę zagadkę i ostatecznie podbić serce ukochanego. Trafia do luksusowego hotelu w Sorrento, w sam środek międzynarodowego zgromadzenia arystokratów i awanturników, ale to, co miało być wakacyjną rozrywką, wkrótce zmienia się w tragedię, gdyż dochodzi do morderstwa. Dziewczyna bynajmniej nie rezygnuje i do zadania wytropienia spiskowców dokłada sobie nowy cel – upolowanie zabójcy. I nawet nie podejrzewa, że to jeszcze nie koniec niespodzianek. W pogoni za przestępcami Konstancja zagłębia się w zaułki Neapolu, wspina na Wezuwiusz, zwiedza Pompeje, wędruje wokół Sorrento i płynie na Capri. Poznaje także nowe fakty z przeszłości Jana, a przede wszystkim odkrywa samą siebie. W tle tych wydarzeń nieustannie ścierają się dwie rzeczywistości: rodowitych Włochów i turystów okupujących Południe. Ta pierwsza to świat kontrastów – nędzy i ekstrawagancji, żarliwego katolicyzmu i zabobonów, wiary w świętych i w loterię; to nory biedoty w półmilionowym mieście i pizza jedzona na ulicy. Ta druga – to codzienność wypełniona podróżami parowcami, pociągami i powozami; to ekskluzywne hotele i pieczone przepiórki na obiad. Z jednej strony chaos i hałas, z drugiej – etykieta i bedeker. źródło opisu: http://www.tropy.pl/rozczytane źródło okładki: http://www.tropy.pl/rozczytane

Pewien wynalazca Leopold skonstruował urządzenie pozwalające wykryć złoto, diamenty i inne cenne minerały. Niestety urządzenie to wpadło w ręce pary nieudaczników złodziei, którzy zamierzają użyć go do odnalezienia i zrabowania skarbu ukrytego w podziemiach zamku. (okł.)

Wasze rozstanie ? zbyt odległe, żeby pamiętać, zbyt bliskie, żeby zapomnieć. Pozostał rozmyty obraz rysów jego twarzy, niknące w ciemności słowa. Co teraz się z nim dzieje? Co robi i z kim jest? Czy jest szczęśliwy? I czy jeszcze o Tobie pamięta? Gdzie leży granica między przeszłością a teraźniejszością? Po której stronie stoi Ona? Jaki byś dzisiaj był, gdybyś jej nie poznał? Jak wyglądałby Twój świat, gdyby nigdy się w nim nie pojawiła? Może wszystko byłoby dużo prostsze? ?Schodzili z górki wąską ścieżką prowadzącą do dworca kolejowego. On miał zarzucony na ramię nieduży plecak, a w prawej ręce trzymał sportową torbę. Szedł, patrząc uparcie przed siebie, starając się nie okazywać targających nim emocji. Ona, idąca tuż obok niego, nie miała ze sobą nic. Mimo to wyglądała, jakby przytłaczał ją jakiś trudny do udźwignięcia ciężar. W milczeniu dotarli na peron, przy którym czekał już pociąg do Krakowa, i stanęli naprzeciw siebie...?.